Afscheidsrede

Het eind van het jaar staat in het teken van afronden, zodat er in het nieuwe jaar een nieuwe start gemaakt kan worden met nieuwe voornemens, kansen en mogelijkheden.
Dit jaar neem ik dat heel letterlijk. Ik rond mijn werkzaamheden bij Deltares af, zeg de huur van het prachtige appartementje aan de witte de with op en schrijf me uit bij de gemeente Rotterdam. Ik strek de zeilen en hoop op flink wat wind voor een voorspoedige tocht. In het land waar Columbus vandaan trok voor een nieuwe toekomst, ga ik aan wal in Barcelona.

De stad van zon, zee en zand. Van Guadi en Miro. Van cultuur en natuur. Van tapas en vino tinto. Alles is er. Behalve een baan zie ik u denken. Maar ook alles kan er. Sinatra's woorden licht herzien; if you can make it there, you'll make it anywhere!

Gesterkt voel ik mij door de twinkeling in mijn gesprekspartners ogen en de dromerige zucht dat had ik vroeger ook zo graag willen doen. Nu de Maya's het bij het verkeerde eind hebben en de Apocalyps achterwege blijft, is dit het moment voor het risicogen om zich te manifesteren. In 2013 ga ik op ontdekkingstocht en ondergaat mijn schip een metamorfose naar huwelijksbootje.

Het klinkt dramatisch om te zeggen dat ik de brandende schepen achterlaat en huis en haard verlaat. In Nederland is alles goed geregeld en worden gaatjes snel gevuld. En met maar 2 uur vliegen, geen tijdsverschil en continu digitaal contact kan het dichterbij voelen dan Beetsterzwaag. Maar toch hoort bij weggaan afscheidnemen. Te beginnen bij het werk. Het is onbekend of ik een klant of collega nog tegen zal komen, zeg ik dan tot ziens, tot ooit of vaarwel? Het is spannend of een gedachtegoed dat ik heb ingezet vervolgd zal worden en tot ontkieming komt. Het is niet meer vanzelfsprekend dat het ooit weer zo zeker en veilig als bij Deltares wordt.

Afscheidnemen  brengt ook mooie herinneringen mee. Zoals de hartverwarmende afscheidsborrel. Wat een mooie woorden van waardering. En wat fijn dat er zoveel mensen op afkwamen. Bepakt met presentjes en mijn tas vol papieren (precies genoeg om te kunnen flexwerken) houdt een directielid de deur voor me open en zwaait me uit. Een mooiere manier om een hoofdstuk af te sluiten is er niet.

Op 28 december verhuizen we naar ons nieuwe huisje aan de Calle Poeta Cabanyes.