Netkous

Sinds kort neem ik deel aan schrijfwedstrijden. De uitslag van de eerste wedstrijd 'studentenhuis' is ondertussen bekend. Het winnende verhaal is hier te lezen. Maar natuurlijk wil ik mijn verhaal niet laten verdwijnen. De volgende opdracht was meegegeven;

Hoewel je ongetwijfeld boekdelen kunt vullen met de verhalen over het studentenhuis, maken wij de wedstrijd wat interessanter. Schrijf een verhaal van maximaal 500 woorden waarin de onderstaande dialoog verwerkt is:
A: Het was echt een zooi. Ze zetten de afwas op de gang.
B: Ik heb ook een keer een kijkavond gehad.

Hieronder mijn bijdrage. 

Netkous

Op mijn achttiende ga ik het huis uit! Met bravoure riep ik dat al zes jaar voor de grote dag. Elke keer als ik ongelijk behandeld werd, de wereld me te klein was of thuis zijn simpelweg ondraaglijk. Enerzijds omdat ik echt wel benieuwd was naar het vrije studentenleven, maar ook om me nog groter voor te doen tegenover mijn vrienden en kleine broertjes.

Sindsdien waren deze 13m2 mijn paradijs. De stroeve ramen die uitkijken op de Breestraat, de vergeelde en bevlekte tapijttegels met al hun verhalen, maar vooral de hoogslaper met het tweeëneenhalfpersoons bed zal ik missen. Ik verlaat mijn gekoesterde studentenhuis om terug naar huis te trekken. Geen stufi, tussen twee banen en een lege bankrekening. Met hangende pootjes naar paps en mams, die me natuurlijk met open armen zullen ontvangen. Maar Kris en Joep... Ik hoor ze al lachen. Ze hebben me veroordeeld tot de kleine logeerkamer op zolder. Natuurlijk is het maar voor even, totdat iemand mijn sollicitatiebrief wel uit 200 inzendingen pikt.

“Toch een hoop troep dat je in acht jaar studeren verzamelt”, glimlach ik verontschuldigend als Kim met een vies gezicht een ooit fluorescerende haarband tevoorschijn tovert. De inhoud van de laatste la met verschillende verkleedkleren en accessoires ligt over de vloer uitgestrooid. Het stinkt naar oud bier en te weinig frisse lucht. Maar het zijn geweldige herinneringen. Neem nu die afgrijselijk kapotte netkous.
“Kijk Kim, herinner je deze nog?”
Kim fronst haar voorhoofd.  “Het Halloweenfeestje? Het Moulin Rouge feestje? Sexy lingerie of oma pyjama feestje?”
Ik blijf nee schudden. “Nog veel eerder. Die avond dat ik Bram ontmoette.”
“Ja, natuurlijk. Het illustere, beruchte fout & 18+ feest! Jouw pakje kon echt niet. Dat hij daarop viel, ongelooflijk!“

Ik had net mijn eerste hospiteeravond achter de rug. Een grote teleurstelling. Gelukkig sleurde Kim me mee naar dat feest. Toen ik voor ons een biertje ging halen, bleef de netkous aan Bram’s cowboylaars haken.
“Je hoeft niet zo sip te kijken. Hoe minder netkous, hoe mooier ik je vind”, fleurde hij me op.
“O, nee. Dat is het niet. Ik had net een hospiteeravond en ze hebben me niet gekozen. Niet dat ik er wilde wonen, hoor. Het was echt een zooi. Ze zetten de afwas op de gang!”
“Ik heb ook een keer een kijkavond gehad. Een ordinaire vleeskeuring.” gniffelde Bram. Zijn blik verslond me. “Volgens mij is dit je lucky dag, want bij ons komt een kamer vrij. Voor een kusje stel ik je voor aan je toekomstige huisgenoten.”

“Pas hem eens?” Kim gooit me de kous toe en doet zelf de haarband om. We schieten in de lach.

De toeter van Joep met het bestelbusje klinkt schel door de lege kamer.
“Inpakken en wegwezen”, roep ik Kim toe. 

Snel gooien we alle herinneringen in de verhuisdoos en rennen naar beneden. BANG. De deur van de studentenkamer valt in het slot. De netkous hou ik nog even aan. Wie weet wanneer die weer geluk brengt.