Parkietuitlater

Je laat je hond uit, omdat je niet een huis vol drollen wilt. Sommigen nemen hun kat mee naar het park, omdat de hele week opgesloten in een appartementje zo zielig is. Een enkele heb ik wel eens een konijn zien uitlaten. Hup hup erachteraan. Maar ik heb nooit eerder een parkietuitlater gezien.

Het is een gepensioneerde manke man. Hij komt uit de buurt Clot en legt zijn dagelijkse route af. In één hand een wandelstok, in de ander over zijn schouder een afgebroken antenne. Op de aftakkingen zitten twee groene parkieten te keuvelen. Aangekomen bij een bankje ploft de man vermoeid neer. De antenne zet hij even rechtop en als van een ladder klimmen de gevleugelden naar beneden. Op de grond lopen ze vrij rond, terwijl het baasje met een buurman de roddels van de dag bespreekt. Rustig doorzoeken de parkieten de zone rondom het bankje op broodkruimels. Vervolgens wroeten ze wat in de aarde rondom de plataan. Op het moment dat ze onder mijn tafel dribbelen opzoek naar een verspilde patata brava, roept het baasje. Stemloos. Hij tikt met de antenne op de grond en de vogeltjes kijken teleurgesteld op. Nu al? Oke, mokkend en met de kop tussen de poten waggelen ze terug. De antenne gaat weer over de schouder en de man strompelt uit het zicht.