Dwalend door een
stad, wedijveren verschillende gezichtspunten om je aandacht. Je staat stil en
laat je leiden door de lokroepen. Opzij.
Langszij. Achterom. Je ogen flitsen heen en weer. Je geheugen of je telefoon
slaan beelden op, terwijl de omgeving langzaam verdwijnt. Je gaat op in dat wat
je raakt om daarna ruw teruggetrokken te worden in de realiteit. “Kijk voor je”,
vaak met een verzuchtende sis erachteraan “Rottoerist”. Duw in je rug. Terug in
het gareel. Afgestompt, blik vooruit.
Maar de
schoonheid van een stad is multidimensionaal. Laat je niet kennen door chagrijnige
forenzen, met een verkeerd been uit bed gestapte bedrogen echtgenoten, tegen
slaaptekort vechtende moeders of kortzichtig gehaaste toeristen. De glimlach
van verwondering is bij hen verhuld achter een donderwolk. Wijk van de gebaande
paden af! Kijk omhoog en zuig de overweldigende dynamiek van een stad op. Sta jezelf
toe om even opzij te stappen. Krioel en gewoel voor een goede plek, hoort erbij
om je te positioneren in een overweldigende stad.
Kijk omhoog en
laat je prikkelen door de prachtigste taferelen. Kijk verder dan de stenen en
het materiaal. Welk verhaal springt eruit? Op welke niveaus speelt het leven
zich af? En welke emoties hebben de overhand?
Tussen Rambla de
Catalunya en de Balmes, op de Consell de Cent staat een statig huis met vele
balkons. Een poppenhuis. Op de tweede verdieping vindt een romance plaats. Een
schilder met zwarte baret brengt een ode aan zijn muze. Zijn rechterhand op haar
linker onderarm. Op het balkon ernaast een innige omhelzing tussen jonge
geliefden. Hij is net terug van een zakenreis en heeft haar verteld dat ze de
volgende keer mee mag. Gelukzalig hangt ze om zijn hals, New York is binnen
handbereik. Vanaf de vierde verdieping loert een jaloerse minnares. Haar
minnaar heeft net een bericht gestuurd. “Vandaag lukt niet, schat. Trek je
morgen je zwarte setje aan? Kus.” Ze verstopt haar blik achter een grote turquoise
hoed en vraagt zich af hoe lang ze de schijn nog op kan houden. Zal hij haar
ooit zo verblijden als die jonge del in haar foeilelijke oranje jurk? De
klusjesman van 4c heeft even pauze. Voldaan kijkt hij over de schoorstenen.
Morgen is het weekend, dan gaat het dak eraf. Samen met de benedenbuurmeisjes. De luiken van de derde verdieping zijn gesloten,
het is slechts raden wat zich daar afspeelt. Zou de fantasie plaatsgemaakt
hebben voor levensechte taferelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten