Meer dan een club, staat met koeien letters op de spelersbus voor hotel W. Honderden fans hebben zich rondom de ingang verzameld. Niet om te genieten van het uitzicht over de blauwe zee, het drukke strand en de reflectie van de vis van Port Olympic. Nee, ze willen een glimp opvangen van hun sterren. Hen een hart onder de riem steken. Gespannen wachten ze 10, 20, 30 minuten onder constant toezicht van de Mosses (ME) en Guardia Civil. Vaders en zonen gelijk in rood –blauw met in geel de naam Messi of Villa op de rug. Zij aan zij. ‘O, goden van het groene veld laat ons vanavond in triomf naar huis keren,’ zie je ze denken.
Ondertussen druppelen er wat gasten uit het hotel. Een oligarch verdwijnt druk telefonerend in een zwart geblindeerde taxi. Een Engels echtpaar moet naar het vliegtuig om hun Easy Jet vlucht te halen (kennelijk toch niet zo’n chique hotel). Een model neemt zijn danseres uit flaneren over de boulevard. En dan een heleboel Duitsers. Leden van de Bayern Club, die op de veranda een privé feestje hadden en wel van het uitzicht genoten. Zij zijn geheel ontspannen. Lachen hartelijk naar de Spanjaarden en wensen ze ‘Viel gluck’ toe achter hun vuistje grinnikend. Maar nog geen spoor van onze sterren.
Langzaam komt de bus in beweging en verjaagt de horde fans. De bus rijdt tot aan 20 meter voor de ingang. Als een kudde verplaatst de massa zich en ‘Run Forrest Run’ worden de nieuwe ere-plekken ingenomen. Naast mobieltjes en camera’s gaan ook de kleine kindertjes de lucht in. De spanning is te snijden, een klein jongetje doet het bijna in zijn broek. En dan zwelt het ‘gezang’ aan. Één voor één kruipen de spelers de bus in, waar ze tegenover elkaar gaan zitten en hun koptelefoons opdoen. Serene rust, ultieme voorbereiding. De bus verlaat in zijn achteruit het plein en manoeuvreert tussen twee pilaren richting de weg. Op een van de paaltjes zit ik het tafereel te aanschouwen.
En opeens sta ik oog en oog met Andres Iniesta. Vanachter het beveiligde glas van de bus, steekt hij zijn duim naar me op. Ja, jouw schietkunst staat in de herinnering van de Nederlanders gegrift. Ik hoop dat je het dit keer voor het juiste team voor mekaar speelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten