Hoogtepunten & Tips

Na dik een jaar wonen in Barcelona, heb ik een lijst verzameld met bijzondere plekken en activiteiten. Eerder al schreef ik over de passage-route. Hieronder in willekeurige volgorde een opsomming van hoogtepunten & tips. Mocht je meer details willen of het verhaal erachter willen weten, laat een opmerking achter. Dan zal ik in een volgende blog de opmerking meenemen.

- Het dak van museum Caixa Forum (vrij toegankelijk). Eén van de weinige locaties waar internationaal aansprekende tentoonstellingen getoond worden. Het CCCB heeft vaak ook goed samengestelde tentoonstellingen, maar vaak lokaal of zeer specialistisch.

- De Romantische tuinen van de Montjuïc berg. Een ervan heb ik eerder al beschreven in Tijdreizen in Parc Grec. Maar het zijn er veel meer en je kunt er rustig een hele middag dwalen.

- Strandwandeling van Forum (metro L4 El Maresme/ Forum) tot aan het standbeeld voor Columbus aan het eind van de Rambla. Een wandeling van 5,5 km dat je langs de stranden van Barcelona, het uitgaansgedeelte Port Olympic en de wijk Barceloneta  brengt. Een tafereel van het strandleven staat in Schatzoeker.

-Een drankje in een oude sigarenclub, Pipa Club, waar je de geur van 'purros' nog een beetje ruikt. Gevestigd op de tweede verdieping van het Placa Reial 3; een mooiere locatie dan dit plein uit 1850 met een fontein, palmbomen en lantaarns van Guadi bestaat bijna niet. En wellicht was dit huis wel inspiratie voor de woonplek van Zafon’s personage Barceló in “De Schaduw in de Wind”.

-Het spectrum aan Catalaans eten, dat soms met de seizoenen wisselt:

• Calcots: de echte aanrader. Zwartgeblakerde lente uien met saus, die je eet met een slabbetje als hollandse haring. Simpelweg verrukkelijk. (winter)
• Tortell de Reis. De koningstaart van de driekoningen (6 januari). Elke bakker is er dan vol mee, maar pas op met bijten. Er zit speelgoed verstopt in het deeg.
• Butifarra d'oef en Coca Llardons (Carnaval).
• Pa amb tomaquet. Boerenbrood, dat je zelf in moet wrijven met knoflook ,olie en tomaat (standaard om vast bij elk menu te bestellen).
• Crema Catalana. Oneerbiedig gezegd, de lokale creme brulee variant (hele jaar door toetje nummer 1)
• Mel i Mato. Verfrissende zeer jonge geitenkaas met honing. Een gerecht dat stamt uit de Middeleeuwen.
• Panellets. Zoete notenkoekjes (Castanyade op 1 november)

- Lunchen is avondeten in Barcelona, dus neem er uitgebreid de tijd voor tussen 14u en 16u en maak gebruik van de vele menu del dia's, waarbij je voor 10-15euro een heerlijk driegangen menu kunt eten. Een van mijn favorieten in Gracia: Miriot (Francisco Giner 54).

- Voor een goed wijntje, cava of vermut, zoek de bodega's. Elke wijk heeft een paar eigen bodega’s, waar de wijnvaten opgestapeld zijn en het rode vocht rijkelijk vloeit.
Een leuke straat is de Carrer de Parlament met Bodega Vinito en Bodega Els Sortidors del Parlament.

- Hoewel de Kathedraal het centrale kerkelijke bouwwerk in de stad is, vind ik de Santa Maria del Mar in de wijk Born veel mooier. Het licht, de dubbele galerij en het verhaal spreken tot de verbeelding. Een aanrader is om voor bezoek aan Barcelona het boek "De Kathedraal van de Zee" van Ildefons Facanes te lezen, dan beleef je de wijk Born en het verhaal achter de Santa Maria del Mar veel meer. 

- Barcelona heeft verschillende wijken opgeslokt in haar expansie. Gracia is de bekendste. Een stukje buiten het centrum is een andere opgeslokte wijk: Sant Andreu. Het is een eigen dorp met lieflijke straatjes en een oude textiel fabriek: Fabra i Coats. Textiel is een van de industrieën die dominant waren in deze regio (Eusebi Güell, mecenas van Gaudi, is hier een beroemd voorbeeld van). Hoewel een totaal andere bouwstijl; bakstenen alom, is het toch ook een beetje vergelijkbaar met de Van Nelle Fabriek. Ook hier heeft de fabriek een nieuw leven gekregen als centrum voor creatievelingen en evenementen. Zeker de moeite waard om doorheen te lopen.

-Heimwee naar de jaren '60? Of benieuwd hoe het leven er toen uitgezien zou hebben? Dan is Flash Flash, Carrer de la Granada del Penedès 25, een aanrader. Gespecialiseerd in hamburgers en tortillas. 

- Een decadent kopje thee, warme chocolade of koffie omringd door zoete spijzen. Caleum, Calle de la Palla 8, is hiervoor de aangewezen plek. Of zoals ze het zelf aanprijzen: 'Discover Heaven.'

- Een schitterend pleintje met een triest verhaal: plaza de San Felipe Neri. In de muur zie gaten als gevolg van het bombardement tijdens de Spaanse burgeroorlog op 30 januari 1938, waarbij 42 mensen omkwamen.

Dat was het voor nu. Mochten er nieuwe tips komen, dan zal ik de lijst aanvullen.

De Droomketting

Voor de Libelle schrijfwedstrijd stond alleen de eerste zin vast : "Het cadeau lag op tafel, zorgvuldig ingepakt 
met een rood lint…" En dat de deadline valentijnsdag was, waardoor de gedachte al snel richting een romantische setting ging. Hieronder mijn bijdrage: "De Droomketting"

De Droomketting

Het cadeau lag op tafel, zorgvuldig ingepakt met een rood lint. Nog even twijfelde Pim. Zou hij er nog een briefje bij doen? Maar de woorden schoten hem tekort. Hoe kon hij Eva om vergeving vragen? Geen woorden, maar daden! Kordaat loopt hij richting de deur. Onderweg geeft hij Kater een aai over zijn bol. “Binnenkort kun je weer uren op mijn schoot knorren”. Hij had de harige dikzak en de klank van zijn stem in deze kamer gemist. In de hal legt hij de sleutel terug in de bloempot en zet de bloeiende vergeet-me-nietjes er weer bovenop. Toch fijn dat ze zo goed van vertrouwend is. Beneden aangekomen haalt hij verlangend zijn wijsvinger over het naamplaatje waarop staat: Eva Scholten 3B en verdwijnt de Egelantiersgracht in.

Vermoeid komt Eva na een lange werkdag in een donker en koud huis thuis. Ze gooit haar tas in de hoek en schopt haar ongemakkelijke pumps uit. Kater draait rondjes om haar benen, aandacht en eten vragend. “Straks!” Ze ploft op de bank en bladert afwezig door de krant en beantwoordt tegelijkertijd opgestapelde whatsapp berichtjes. Kater bespringt de krant en met zijn staart maakt hij het lezen onmogelijk. Overwonnen staat Eva op om wat eten te pakken. Dan ziet ze het cadeau op tafel.

Nieuwsgierig pakt ze het lichte pakketje op. Het rinkelt een beetje. Op geen van de zes kanten staat een bericht. Het rode lint is snel los en Kater gaat ermee aan de haal. Met haar nagels probeert Eva het plakband los te pulken, maar het zit te stevig vast. Ongeduldig begint ze het luxe papier kapot te scheuren. Een fluweel doosje met een zilver embleem komt tevoorschijn. Haar hart begint sneller te bonken. Stroef klapt het deksel open en vanaf een hemelsblauw kussentje schittert de ketting van haar dromen haar tegemoet. Hoe kon hij dat weten? Haar vermoeidheid verdwijnt spontaan en ze wil niets liever dan hem gelijk bedanken. Maar hoe kan ze dat het beste doen? Ze pakt haar mobiel en typt: kom over stipt één uur naar mij!

Om de zenuwslopende uren te overbruggen, besluit Pim post te vatten in café De Eland om de hoek van Eva’s huis. Aan de bar bestelt hij een biertje en verzinkt in mijmeringen: ‘Waarom heeft ze me nog niet gebeld? Zou ze mijn cadeau niet mooi vinden of zou ze me echt niet vergeven? Tijd zou alle wonden moeten helen …ik verdien toch een herkansing! Wie nooit risico neemt, zal ook niet verder komen en van je fouten leer je…Dat zou Eef toch moeten begrijpen. Ze weet niet anders als ambitieuze ondernemer.’ Het rinkelen van de deurbel trekt zijn aandacht. Eva, in zijn lievelingsjurk, stormt glunderend binnen. ‘Annet, een fles champagne! Ik heb wat te vieren.’ Op dat moment ziet ze Pim zitten en betrekt haar gezicht. De liefde maakt plaats voor ergernis en haat. Even twijfelt ze om vervolgens trots een stap naar voren te zetten. Pim ziet de door hem zo zorgvuldig uitgekozen ketting een beetje naar haar linkerborst hellen. Zij volgt zijn blik.
“Mooi hé”.
“Hij staat je prachtig”, antwoord Pim vertwijfeld omdat hij die boze oogopslag en het eerder gehoorde woord ‘vieren’ niet kan verenigen.
“Inderdaad. Net als verassing van Herman gekregen, die schat. Dat zou jij dus nooit doen!” en ze draait zich snel om voordat haar emoties haar de baas worden. Ze pakt de fles champagne en zegt tegen Annet “hij betaalt”.

Buiten ziet Pim zijn Eef een slungelige man innig omhelzen. Ze zoent hem gepassioneerd, maar houdt haar blik op Pim gericht. Moet hij opstaan en ze uitelkaar trekken of berusten?
“De rekening graag!”
Om het contact te beëindigen haalt Eva haar tong uit Herman’s mond en steekt diezelfde tong over zijn schouder uit naar Pim. Pim loopt rood aan, dit gaat te ver. Maar Annet trekt aan zijn jasje.
“Meneer, zou u niet eerst eens even betalen?”
Verstrooid trekt hij zijn portemonnee met enkel een lange bon van de juwelier erin. Hij steekt het demonstratief in de lucht. Kreunend schreeuwt hij “Kijk toch, Eva!”
“Dat is een dure ketting, schatje, maar daar kom je nergens mee”, grinnikt Annet.

Graffiti

Een stad leeft. En dat wat leeft, dat is in beweging. Elk weekend zijn er weer talloze nieuwe openbare kunstwerken te bewonderen. Soms van gevestigde namen, soms van ontpoppend talent en soms simpelweg van humorvolle vandalen.

Vorige week is er voor het eerst meer dan een half miljoen dollar betaald voor een ‘street art’ kunstwerk van Banksy, maar een van de moderne grondleggers van deze kunststijl is Keith Haring. Sinds deze week is zijn werk  “Todos juntos podemos parar el Sida”  (Gezamenlijk kunnen we AIDS stoppen) te zien, dat in het kader van Cultureel Raval weer tot leven is gebracht. In 1989 had Haring het zelf gecreëerd op een muur aan plaza Salvador Seguí, maar het origineel moest wijken wegens de verbouwingen in Raval ten behoeve van de Olympische Spelen in 1992.

De huidige plek, tegenover het MACBA op Plaza Joan Corominas, is erg geschikt. Het zorgt voor interactie en laat de connectie met de moderne kunsten in het museum zien. Tegelijkertijd heeft het werk ook een plek gekregen om de roep van Haring weer onder de aandacht te brengen, want AIDS is helaas de wereld nog niet uit. En bovenal brengt het de grauwe muur tot leven.

In bovenstaand geval was er een kale muur beschikbaar, maar dit is niet altijd zo. Wat nu als je toch een kleurrijke creatie wilt spuiten? Twee pilaren, wat cellofaan en een ladder. Met deze materialen kun je elke plek omtoveren tot een werkplaats voor ‘guerrilla artists.’ De stad zal deze variant vast op prijs stellen, want het is eenvoudig te verwijderen. Mocht de kunstenaar ooit in de voetstappen van Haring en Banksy stappen, is de tijdelijkheid van het werk zonde.

Maar de klopjacht van de gemeentelijke schoonspuitdienst is met name gericht op de vandalen, die lukraak alles wat los en vast zit volspuiten. Ik geef ze gelijk als het slechts gaat om gekrabbel, maar waarom ze moeite hebben met humor…