Wereld boeken dag valt elk jaar samen met het feest van Sant
Jordi. Het verhaal gaat over Sint Joris en de Draak, maar in het volksritueel
is het al sinds 1456 een feest van de liefde geworden. Uit bloed groeide de
roos, het symbool van liefde. Volgens
Barcelonezen is dit één van de mooiste dagen van het jaar. Overal worden rozen
verkocht. Geurige rozen. Gekleurde rozen. 3D Geprinte rozen. Chocolade rozen.
Hoe ver je oog rijkt, een zee aan rozen. Maar dan wel met een Catalaans tintje,
want als strik worden de geel-rode kleuren van de nationale vlag gebruikt.
Al die bloemen doen me denken aan de liefdesgeschiedenis van
de Georgische schilder Niko
Pirosmani. Hij was zo verliefd dat hij al zijn hebben en houden verkocht
heeft voor een miljoen karmozijnen rozen en die onder het balkon van zijn
geliefde legde. De Rambla de Catalunya toont er vandaag gelijkenissen mee.
Elke vrouw krijgt meerdere rozen. Kinderen nemen het mee
voor de juf, managers voor de secretaresse, geliefden voor hun wederhelft,
vriendinnen voor elkaar, vaders voor hun vrouw en dochters. En allemaal
feliciteren ze elkaar. Maar voor de mannen is het geen bloemenfestijn. Zij
krijgen een boek, omdat op deze dag ook de sterfdag van Cervantes, de schrijver
van de romantische ridder Don Quichot, wordt herdacht. Tussen de rozenblaadjes
in staan kraampjes met boeken, die mannen aanmoedigen tot helden daden. Papieren
bladeren en rozenbladeren, kris kras door elkaar. Want wat is er romantischer
dan hoffelijk voorgelezen te worden in een bloemenzee?
* Een erg populair liedje in Rusland van Alla
Pugacheva over een miljoen rozen, gebaseerd op de liefdesgeschiedenis van Pirosmani
