Aan de voet van de Montjuïc* en achter de Parel-lel ligt de wijk El Poble Sec. Letterlijk vertaald het droge dorp. Met vreugde kan ik dan ook mededelen dat er nog geen spatje regen gevallen is. Wat een ongekend genot. Elke dag een zonnetje en een aangename zachte wintertemperatuur van 15 graden. Heel iets anders dan de -25 tijdens mijn eerdere buitenlandervaring. Ik ga er in 5 jaar tijd 40 graden op vooruit.
Het dagelijkse leven in Spanje heeft een rustig tempo. Alles begint vanaf een uurtje of negen tot de siesta. In dit dorp midden in de stad immer nog volop gepraktiseerd. Tussen 14 uur en 16 uur gaat alles op de horeca en de pakistaanse kleine supermarktjes na dicht. In tegenstelling tot mijn verwachting van siesta sust het binnenshuis niet in. Tijdens de siesta is het spitsuur in huis. Deuren slaan dicht, verhitte discussies, geschreeuw, geboor, gestamp. Niet erg bevorderlijk om een uiltje te knappen, daar de huizen van het eind van de negentiende eeuw vrij slecht geïsoleerd zijn. Na de siesta gaan de overvloed aan bakkertjes, pharmacia en groentezaakjes weer open. Alles is binnen handbereik, 250 meter lopen is al ver. Boodschappen kunnen vervolgens tot 's avonds laat gedaan worden. Met een authentiek boodschappenkarretje pas je helemaal in het straatbeeld.
De postbode is afhankelijk van de bewoners om zijn werk uit te oefenen. Hij moet eerst binnen gelaten worden voor hij de post kan sorteren over de postvakjes. En mocht er in het hele pand geen gehoor zijn, geen nood. Even een kopje koffie aan de bar nuttigen en de roddels doorspreken.
De stoep wordt bewoond door bomen, motoren, vuilnisbakken, viervoeterdrollen en flanerende oude van dagen. De mimosaboom heeft nog blad en de manderijnen sieren menig groen. Ze doen hun best om de geurtjes van de vele reuze kliko's te neutraliseren. Alles wordt hier gerecycled; plastic, glas, papier, gft, metaal, grofvuil en dan heb nog overig (wat je daar in zou moeten doen?).
Naar boven kijkend zie je hoe volkssport nummer één wordt beoefend. Het ophangen van de was. Bont, wit, zwart alles door elkaar. Als vrolijke versiering en ter unformisering van de panden. De panden wisselen van 3 tot 8 hoog. Dit betekent echter niet dat er ook acht verdiepingen zijn. Je hebt namelijk de begaande grond, de tussenetage, een etage boven de begaande grond en dan eindelijk de primero ofwel eerste etage. Op de balkons is naast was van alles te vinden van wasmachines, koffers, en strijkplanken tot stoeltjes en tafeltjes. Naar binnen kijken zit er echter niet bij. Alles wordt hermetisch afgesloten, geen gluren bij de buren.
* In het Rotterdams berg Juich en we juichen zeker, want wonen op de berg is een genot en je kuiten groeien als kool met de helling van zeker 40 graden. En dan heb ik het nog niets eens over de wonderschone tuinen en het amphitheater die onze achtertuin te bieden heeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten