Bicing

Voordat je deze post gaat lezen, raad ik je aan om dit liedje op de achtergrond zachtjes mee te draaien.

In navolging op het beroemde Velíb fietsenplan van Parijs, heeft ook Barcelona haar eigen fietssysteem. Sinds 2007 zie je Barcelonezen op wit-rode fietsen door de stad crossen. Een verschil is dat de Bicing alleen voor inwoners is, of beter gezegd, NIE bezitters. Vaak zie je toeristen geïnteresseerd bij de stallingstations staan. Opzoek naar informatie. Maar helaas, tientallen fietsverhuurders (merendeels Nederlands) verdienen hun brood met toeristenritjes.

De stations staan verspreid door de stad op een afstand van drie blokken. Een goede dekking. De Bicing is een manier om de stad ‘groener’ en ‘duurzamer’ te maken en wordt daarom gesubsidieerd. Voor minder dan €50,- per jaar kun je dag en nacht een fiets pakken. Dat het systeem populair is, blijkt wel uit het feit dat het per dag ca. 47.000 keer gebruikt wordt ofwel door 3% van de inwoners.

Dit betekent ook dat je soms voor een lege stalling staat. Vooral rond spitstijd en in hoger gelegen wijken. Men wil graag naar beneden rollen, maar niet naar boven trappelen. Als je een afspraak hebt en rekent op de Bicing betekent dat soms een onaangename verrassing. Of als je aan komt rijden en alle stations zijn bezet: geen plek om de Bicing weg te zetten. Balen. Maar als je de tijd hebt, dan loop je een blokje om en kom je langs de prachtigste Modernisten gebouwen. Elk nadeel, heb zijn voordeel.  Niet dan?

Afgelopen week regende het. Verlaten straten. Fietsen door de regen? Nee, daar bedankt de gemiddelde Barcelonees voor. Maar gewapend met regenkleding of de Hollandse Senz paraplu heb ik het rijk alleen. Bicing in overschot beschikbaar!  Op zulke moment is het een vlekkeloos systeem. Hulde!