Er zit een grijzende
man tegenover me. Hij heeft een glimlach van flapoor naar flapoor en
dichtgeknepen oogjes als een tevreden knorrende kat. In zijn hand houdt hij een
iPhone waarop hij iets leest. Ik
vermoed een prettig, grappig of lief bericht. Al naar beneden scrollend schudt hij zijn hoofd steeds
vaker van links naar rechts en weer naar links. Er trekt iets boos over zijn
gelaat. De zachte glimlach krijgt steeds meer weg van een grijns, maar rijkt
nog steeds van oorlel naar lel.
Vervolgens pakt
hij een bril uit zijn borstzak en leest het geheel opnieuw. Ogenschijnlijk met
ongeloof. Ditmaal is de tevreden uitdrukking ver te zoeken. Het was helemaal geen
lach, maar slechts de samentrekking van de oogspieren om zijn verziendheid iets
langer te ontkennen. Schijn bedriegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten